Μπονέ, Πάμπλο

(Pablo Bonet, 1579 – 1633). Ισπανός παιδαγωγός. Νέος κατατάχτηκε στον στρατό. Εκεί γνώρισε τον μεγάλο δραματουργό Λόπε ντε Βέγκα, που τον εγκωμιάζει σε επιστολές και σε έργα του. Το 1607 έφυγε από τον στρατό και έγινε γραμματέας του διοικητή της Καστίλλης, και ανέλαβε την εκπαίδευση του κωφάλαλου αδελφού του. Το γεγονός τον ώθησε στην παιδαγωγική, για να γίνει τελικά ένας από τους κορυφαίους παιδαγωγούς κωφαλάλων. Το 1620 κυκλοφόρησε το βιβλίο του Αναγωγή των γραμμάτων του αλφάβητου και η τέχνη του διδάσκειν κωφάλαλους, που τον έκανε διάσημο. Στο βιβλίο αυτό αναπτύσσει τη μέθοδό του και αναφέρεται στις κινήσεις που διαγράφουν τα γλωσσοφωνητικά όργανα στην εκφορά των φθόγγων, υποστηρίζοντας ότι οι κωφάλαλοι μπορούν, με τη διδασκαλία, να μάθουν να μιλούν. Ως θεωρητικός της παιδαγωγικής των κωφαλάλων, παραμένει ο κορυφαίος πρόδρομός της.